‘Vrijwilligerswerk om iets terug te doen voor de club die mij veel gegeven heeft’
In een voetbalvereniging zijn altijd van die mensen actief die vooral achter de schermen actief zijn. Mensen die spotlights graag op een ander zien, omdat ze zelf liever in de schaduw werken. Wim Hospes is zo’n type. De geboren Zaandammer en getogen Soester, tegenwoordig woonachtig in Hoevelaken werd in 1962 lid van VVZ. Hij speelde in het eerste, was jarenlang bestuurslid en kijkt terug op veel jaren voetbalplezier. We zochten hem op, natuurlijk in het clubhuis van VVZ, zomaar midden op een doordeweekse dag. Dat kan, want Wim heeft de sleutels.
,,Mijn ouders waren volbloed Friezen, maar vanwege het werk van mijn vader gingen mijn ouders in Zaandam wonen waar ik in 1952 ter wereld kwam. In 1961 zijn wij in Soest komen wonen toen het bedrijf Lindner, waar mijn vader werkte, zich in Soest vestigde. We woonden op de Julianalaan, schuin tegenover de kerk. Een mooie buurt, spelen op de Lazarusberg, ijs halen bij Regnery, het was allemaal in de buurt.
Wim maakte zijn eerste voetbalstapjes bij VVZ’49. ,,Ik zat op de Da Costaschool en was bevriend met Rob Duit. Zijn vader Herman was, met een aantal anderen, druk bezig om een jeugdafdeling bij VVZ op te richten. Toen Rob en ik 10 jaar oud waren hoorden wij bij de eerste jeugdleden van de club. Wij speelden met jongens als Rob van de Veen (zijn vroeg overleden vader was politieagent en penningmeester van VVZ), Piet Floor (de bekende makelaar, zoon van de melkboer) en Henk van Arkel.”
Zomeravondvoetbal
In die eerste jaren na de oprichting in 1949 speelde VVZ alleen zomeravondvoetbal. Wim: ,,Pas vanaf 1961 werd er bij VVZ competitievoetbal gespeeld. Ik heb nog elf jaar aan de Ferdinand Huycklaan gespeeld. We hadden twee douches in een heel klein hokje. De Kruijff had een snoepwinkeltje.”Bij de eerste voetbalschermutselingen van Wim Hospes was nog niet te zien dat hij jaren later een vaste keuze in het eerste elftal zou zijn. Hij vertelt: ,,Ik ben begonnen als keeper en werd getraind door Wim de Ruiter, de voorzitter van VVZ. Aardige man, maar hij kon mij niet veel leren. Het werd geen succes, ik heb het keepen vijf jaar volgehouden. In de junioren ben ik ermee gestopt en werd ik rechtsback, dat is de gemakkelijkste plek die er is. Ik was snel. Verder moest ik het hebben van mijn instelling en inzet.”
Debuut tussen de boeren
In het seizoen 1971/1972 maakte Wim zijn debuut voor het eerste elftal van zijn club. ,,Ik was 19 en Henk Hofstee was de trainer. Ik heb dat seizoen eerst een half jaar op de bank gezeten. Jan van de Vlekkert was de vaste rechtsback, die speelde ik er niet zomaar uit. Die wedstrijd staat mij nog goed bij, met letterlijk heel veel boeren langs de lijn. Dat was best intimiderend. Door mijn snelheid kon ik als rechtsback goed aanvallen, een beetje in de stijl van Wim Suurbier. Dan haalde ik de achterlijn, maar de helft van mijn voorzetten kwam niet aan. Maar als die ballen wel voor de pot kwamen was het meteen gevaarlijk”.