• VVZ’49 heeft weer de laatste minuut nodig. “Duitse” winst na moeizame 2e helft.

    20 nov 2022 Robert Jan Boers
  • Na de derbyzege van vorige week stond vandaag de wedstrijd tegen de Amersfoortse Paars Wit Combinatie (APWC) op de rol. APWC is een team dat zeker niet onderschat mag worden. Ze trainen weliswaar  maar één keer in de week, maar hebben een stel zeer behendige spelers in hun selectie. Een beul van een spits (Robin v.d.Brom) twee zeer handige vleugelaanvallers en een nummer 6 met een fantastische cross-pass. VVZ’49 zou de handen er vol aan hebben.

    Het was zeer zonnig, maar “mokerkoud” deze dag. Het complex van APWC kennen we alleen nog maar uit het verre verleden toen wij hier kwamen met de jeugd. Een mooi clubje wat de naam “probleemclub” al jaren achter zich heeft gelaten. Old school kleedkamers en dito kantine wat nog echt voetbal uitademt. Nog niet zo lang geleden heeft de echte grasmat plaats gemaakt voor een moderne, broodnodige  kunstgrasmat. Zelfs bij APWC staat de tijd niet stil.

    VVZ’49 legde eigenlijk een zeer behoorlijke 1e helft op de mat. Binnen een kwartier noteerde wij een tweetal mogelijkheden, maar gescoord werd er nog niet. De omschakelingen van APWC waren echter zeer gevaarlijk. De eerder genoemde cross-passes waren levensgevaarlijk en uiterst precies. Door de zeer laagstaande zon waren deze ook nog moeizaam uit te verdedigen. Binnen het eerste kwartier had ook APWC een mogelijkheid, maar een schot uit een moeilijke hoek verdween op de lat. In de 17e minuut vertrok de zeer sterk spelende Rick Alvarez over de linker kant richting de achterlijn. Zijn voorzet was perfect en het binnen tikken van Roan de Beer was ook foutloos. APWC probeerde de schade snel weer te herstellen, maar de tomeloze inzet en  karakter van VVZ’49 won het van de doelpogingen van APWC. In de 25e minuut rekende VVZ’49 zich al rijk door een hachelijke situatie. Een APWC verdediger voelde zich op de huid gezeten en speelde de bal over 30 meter terug op de keeper. De bal was te hard EN op de goal gericht. De keeper kon niks anders doen dan de bal met een uiterste krachtsinspanning met de handen keren, maar met deze actie gleed hij ook nogal hard tegen de paal. Hij bleef geblesseerd liggen, maar VVZ’49 zou volgens de regels een indirecte vrije trap krijgen vanwege “een bewuste terugspeelbal met de handen beroeren”. Nadat de keeper weer was opgelapt, besloot de scheidsrechter de bal als een scheidsrechterbal terug te geven aan de keeper. Na afloop zou de scheidsrechter verklaren dat hij de bewuste terugspeelbal niet eens waargenomen had omdat hij in gesprek was met een APWC speler ?!. Het moet wel een heel goed gesprek geweest zijn, maar hier moesten wij het mee doen. Op minuut 38 de volgende tegenvaller voor VVZ’49. Een vrije trap van APWC werd geheel vrijstaand terug gekopt en binnen gewerkt. De vlag ging wel omhoog, maar de scheidsrechter keurde hem alsnog goed. De beelden van een APWC supporter bewezen het gelijk van de VVZ vlagger, maar ook daar kan de scheidsrechter natuurlijk  niks mee. Toch gingen wij met een voorsprong rusten. Roan de Beer binnen de beruchte lijnen over de knie, waarop de scheidsrechter niks anders kon doen dan naar de stip wijzen. Floris de Boer benutte dit buitenkansje feilloos. In de kleedkamer werden we er nogmaals op gewezen hoe gevaarlijk de snelle uitvallen van APWC zijn. “Met één diagonaal gespeelde bal kunnen zij iemand voor de keeper zetten”.

    De tweede helft was van VVZ’49 zeer matig. Of het nou kwam door het opportunistische spel van APWC, de nog lager staande zon of de verlammende 2-1 voorsprong, VVZ’49 kon alleen nog maar heel veel strijd leveren. Een fatsoenlijke aanval was er amper meer te noteren. Het was wachten op de gelijkmaker en deze viel dan ook eigenlijk te vroeg. Binnen het kwartier van de tweede helft was de schade door APWC alweer hersteld. Daan onderscheidde zich een tweetal keer met een goede redding en ook zijn verdedigers voor hem etaleerde een geweldige werklust en strijd. Danny Meerding en Wessel Kraaijeveld werkte zich het snot voor de ogen om de behendige vleugelspelers in toom te houden en centraal stonden Cemal Kurt en Floris de Boer ook weer te bikkelen voor lijfsbehoud. Veel meer kon VVZ’49 niet doen. De bal hadden we telkens maar kort in ons bezit en het was strijden om het ene punt over de streep te trekken. Dit leek zowaar te lukken. De klok stond alweer op de 90e minuut toen VVZ’49 zelfs een vrije trap mocht nemen net buiten de “zestien”.  Het was in de tweede helft één van de weinige ballen richting de goal van APWC. De vrije trap werd weggekopt, maar weer opnieuw binnen gebracht. Rick Alvarez schurkte al tegen het predicaat “Man of the Match” aan, maar de fluwelen touch waarmee het het lederen speeltuig beroerde, deed hem met glans deze eretitel toedoen. De bal verdween via de vingertoppen van de keeper in het zijnetje en Rick Alvarez verdween onder een kluwen van spelers en begeleiders van alles wat VVZ’49 was. De scheidsrechter liet nog twee minuten doorspelen, maar toen deze voorbij waren was de ontlading groot.

    Op basis van de tweede helft krijgt VVZ’49 veel te veel. Op basis van de eerste helft was de winst misschien wel terecht, helemaal gezien het buitenspel doelpunt en de niet waargenomen terugspeelbal. Het is de scheidsrechter vergeven. De rest van zijn beslissingen waren allemaal prima. APWC droop begrijpelijk teleurgesteld af. VVZ’49 vierde lichtelijk verbaasd de overwinning. Zo’n slechte tweede helft en dan toch nog aan het langste eind trekken. Ach, het is ook wel eens andersom geweest. Volgende week gaan wij deze lijn doortrekken  thuis tegen VOP.

    Opstelling VVZ’49:

    Daan van der Vliet, Danny Meerding, Cemal Kurt, Floris de Boer, Wessel Kraaijeveld, Dylan Nava Marquez, Roan de Beer (’89 Tim Schilder) , Tristan Schaap, Floris Knigge (’35 Chris Rademaker) , Rick Alvarez, Guus Parinussa (’78 Chris van Dijk).

     

    Foto's van de wedstrijd, klik HIER