• David tegen Goliath, een titel die bij een voetbalclub als de Christelijke Jonglieden Voetbal Vereniging uit Amersfoort past. De rol van David is ranglijst-technisch gezien toebedeeld aan VVZ’49. Goliath werd ingevuld door de nog ongeslagen koploper CJVV. Ooit, toen dit verhaal zijn oorsprong kende,  wist David te stunten. Vandaag was het helaas niet zo.

    Een dozijn afwezigen…

    De lijst van ontbrekende spelers was weer immens. De JO19 en JO17 werden noodgedwongen weer leeggeplunderd en een auto vol spelers van het 2e arriveerde om 14.20 op het sportpark om in ieder geval wisselmogelijkheden te hebben.  De 16 jarige Ollie van Veen (JO17-1) stond tussen de palen, en met maar liefst drie spelers van de JO19-1 in de basis was deze opstelling van John van Loen de meest logische. Thijs Westerveld (18) en Tim Schilder (18) stonden weer in de laatste linie, Guus Parinussa (17) stond daar een linie voor.

    Aangepast systeem…

    CJVV beklaagde zich in de voorgaande weken er al over dat hun tegenstanders alleen maar zichzelf gingen ingraven.  Op zich ook niet zo vreemd, daar zij, samen met Jonathan, de dienst uitmaken in deze derde klasse. Ook John van Loen hanteerde zonder schaamte deze methode en ging van start met een 1-5-4-1 opstelling. Wat kon hij ook anders met zo’n gemankeerd team. “Als ieder de juiste discipline kan opbrengen kunnen wij misschien wel een goed resultaat (lees: kleine nederlaag of misschien wel meer) behalen”. De grootste verrassing in de opstelling was de positie van Saddy de Koning, die één van de drie centrale verdedigers was. De 38 jarige bleef redelijk gemakkelijk overeind en won bijna alle kopduels. “Zo kan ik wel 100 worden”, zei hij na afloop denigerend over zijn prima wedstrijd.

    Onfortuinlijk…

    Zoals verwacht, was de bal veelal voor CJVV, maar echt de zestien binnendringen lukte ze niet echt. VVZ moest het hebben van de bevliegingen van Shenouda, met dan een snelle aansluiting van Yordi, Dylan en/of  Guus. Het lukte ons het eerste kwartier tot twee keer toe, al bleven dit maar speldenprikjes. De ban werd voor CJVV gebroken in de 18e minuut. Verdedigend niet een sterk moment. Door het midden de bal te zacht ingespeeld deed het leer voor de voeten van een CJVV-er belanden. Hij mocht hem even goed leggen en uithalen vanaf een meter of 20. De bal zeilde keurig in de kruising en was onhoudbaar voor Ollie. VVZ bleef voetballen zoals afgesproken. Weinig weggeven en met discipline de kooi van Ollie bewaken. CJVV bleef daarentegen angst houden voor Shenouda (??) . Het bleef constant minimaal drie man op de laatste lijn houden.

    Repeterend verhaal….

    Na een half uur spelen wederom weer een moment “waar je broek van afzakt”. Floris ging een kopduel aan in de uiterste hoek van het strafschopgebied. Zijn tegenstander ging niet mee omhoog, maar bukte juist waardoor Floris (met gevaar voor een ernstige blessure) over de tegenstander rolde en lelijk op zijn rug op het kunstgras smakte. De scheidsrechter floot, maar in plaats van een vrije trap voor Floris, gaf de brave borst een penalty voor CJVV. Ik heb nog nooit zoveel supporters van een bevoordeelde club een scheidsrechter het ongelijk horen geven. Tuurlijk pak je als koploper zo’n cadeautje gretig uit. Ollie zat in de goede hoek, maar was toch kansloos. Wederom een vreselijke dwaling die ons erg benadeeld. De begrijpelijke emoties leverde de hoofdtrainer nog een gele kaart op.  In de rust wist de leidsman geen uitleg te geven op de vraag wat Floris fout had gedaan. We zullen dit dus nooit weten, want hij was de enige die het ZO gezien heeft.

    “Gaat het dan nog spannend worden”…

    John van Loen was trots op de instelling en discipline van zijn ploeg. Goed, 2-0 achter door een “zondagsschot en een cadeautje, maar wij krijgen ook altijd kansen” hield hij zijn strijdbare ploeg voor. En dat bleek ook maar in de 12e minuut van de tweede helft. Een vrije trap voor VVZ kwam aan de linker zijkant van het strafschopgebied bij Saddy. Saddy speelde Shenouda aan die na een tweetal acties de vrijstaande Guus Parinussa  vond. Klaarleggen met links, tussenstapje en uithalen met diezelfde heerlijke linker. De bal vloog met een sierlijke boog in de verre hoek. Scoren als 17 jarige is natuurlijk schitterend, maar Guus liet zien dat hij uit het goede hout is gesneden. Voordat hij de felicitaties in ontvangst kon nemen had hij de bal alweer uit de goal gehaald en meegenomen naar de middenstip. Guus wilde meer, want “wij krijgen altijd kansen”. Inderdaad, als Shenouda de in de volgende aanval de bal goed meekrijgt, had de 2-2 zomaar op het bord kunnen staan. Maar deze hoop was na vijf minuten alweer vervlogen. Een bal, ver vanaf de zijkant en bedoeld als voorzet, vloog over alles en iedereen binnen in de verre hoek. John van Loen wisselde nog een tweetal keer, vooral omdat het seizoen nog lang is, maar de angel was er bij VVZ wel een beetje uit. Het werd zelfs nog 4-1 en eigenlijk was dit het eerste doelpunt wat viel na een fatsoenlijke aanval. Doelpunt 1 en 3 waren “zondagsschoten” en doelpunt 2 een cadeautje.

    “Het moet een keer meezitten”…

    Het min of meer ingecalculeerde verlies werd inderdaad waarheid, maar John van Loen was tevreden. “Wij hebben ons kranig geweerd en vanuit de afgesproken discipline hebben wij het CJVV niet makkelijk gemaakt”. “Dan moet het ook eens een keer mee gaan zitten”.

    Opstelling VVZ’49:

    Ollie van veen, Floris de Boer (Kalle Wijnans) , Thijs Westerveld, Delano Engelhart, Saddy de Koning, Tim Schilder, Sam van’t Veldt (Chris Rademaker) , Dylan Nava Marquez, Yordi Verheijen (Rick Alvarez) , Guus Parinussa (Peter van Hooft) , Shenouda Tadros.