• Patrick Dorrestein, voetbalverhalen van een linkspoot en…sponsor van VVZ ‘49

    25 mrt 2024 Gijs Schaap
  • Wanneer er ooit een boek zou verschijnen over de voetbalavonturen van Patrick Dorrestein, zou de titel zomaar 'Het Leven van een Linkspoot' kunnen zijn. Patrick kon een tegenstander uitspelen op een postzegel. Hij kan een blik erwtensoep openmaken met zijn linker grote teen. De mensen die hem in zijn jongste jeugd hebben zien voetballen kunnen deze, ietwat gewaagde, metafoor bevestigen. De begaafde linkspoot, liefhebber van het voetbalspelletje, krijgt een podium op deze website. Die plek krijgt hij omdat Patrick met zijn bedrijf Rozendal Dorrestein (administratieve en fiscale dienstverlening, samen met collega Liesbeth Rozendal) sponsor is van onze mooie club. Hij voetbalde in VVZ '49 1 en maakte na een glorieperiode in het vlaggenschip ook furore in het derde elftal, waar hij met collega-cracks menig lager elftal op een bijveld van het kastje naar de muur speelde.

    Binnenstad Amersfoort
    Voordat wij de schijnwerpers richten op zijn bedrijf, gevestigd in een historisch pand in de binnenstad van Amersfoort, is het natuurlijk aardig om zijn voetbalhistorie in enkele volzinnen te beschrijven. We zijn tenslotte een voetbalclub en niets is zo leuk om te horen hoe het leven van een voetballer, die speelde in de hoogste regionen van het amateurvoetbal, eruitziet.

    Dus, wij op de koffie in Amersfoort, waar de muren van het kantoorpand, gelegen tussen de Muurhuizen en 't Zand, nog zijn gemetseld door nijvere vaklieden die in het bestaan van heksen geloofden. Patrick begon met voetbal bij onze vrienden van SO Soest. ,,Een logische keuze," legt Patrick uit. ,,Mijn opa Piet, mijn vader Dick en veel andere familieleden voetbalden bij BDC/SO Soest. Ik heb een mooie tijd gehad aan de Bosstraat met trainers als Bren Bijlard en Hans Dreef. Op mijn 15e verhuisde ik naar FC Utrecht. Daar speelde ik in Jong FC Utrecht met onder meer Jan van Halst, Edwin de Kruijff, Erik Tammer, Bert Aipassa en onze plaatsgenoot Robert Roest."

    Foxboro-veld
    ,,Ik heb in die jaren veel aan mijn vader Dick gehad. Met FC Utrecht speelden we op zaterdag en op zondag ging ik met mijn vader naar het Foxboro-veld op de Koningsweg vrije trappen oefenen. Mijn broertje Robert ging mee om de overgeschoten ballen terug te schieten. Die werd het een keer zo zat dat hij boos van de Koningsweg naar ons huis aan de Gallenkamp Pelsweg wandelde." Na zijn avontuur bij FC Utrecht verkaste Patrick naar FC Wageningen. "Mooie tijd meegemaakt bij stadion De Wageningse Berg. Onze trainer was Piet Buter en hij werd geassisteerd door Wim van Hanegem. Robin van der Laan was een ploeggenoot van mij. Hij kreeg een rode kaart in een wedstrijd vanwege een elleboogstoot. De schorsing was nog niet uitgesproken. De week erna schoffelde hij een tegenstander ondersteboven. Weer rood! Werd hij voor 14 wedstrijden geschorst. Piet Buter zorgde ervoor dat hij naar Port Vale in Engeland kon voetballen. Dat telde die schorsing niet. Robin heeft daar vier jaar gevoetbald. Dan zie je maar weer hoe een voetballeven van toevalligheden aan elkaar hangt."

    Mondjesmaat
    Dat laatste is zeker waar, want Patrick speelde dus bij FC Wageningen waar de financiële huishouding de gelijkenis met het huishouden van Jan Steen kon doorstaan. ,,Ik speelde officieel profvoetbal, maar geld kregen we mondjesmaat of zelfs helemaal niet. Ze konden niet eens mijn reiskosten betalen. Ik kon naar IJsselmeervogels, maar Gustav Loupatty uit Barneveld, een collega van FC Wageningen, haalde mij over om met hem naar SDVB te gaan. Daar heb ik een mooi jaar beleefd met trainer Piet van de Ham. Mijn volgende club was tien kilometer verderop; FC Lunteren. Dat speelde toen in de top van het amateurvoetbal. Fantastische tijd gehad met Henk Hofstee als trainer. We werden kampioen, een van de hoogtepunten uit mijn carrière. Diezelfde Henk nam mij mee naar Spakenburg. Daar heb ik acht geweldige seizoenen mogen voetballen."

    Boegbeeld
    Patrick groeide bij de Blauwen aan de oevers van het IJsselmeer uit tot een waar boegbeeld. ,,Ik speelde daar met Niels Creutzburg, nog altijd een goede vriend van mij, Mustafa Aksit en de befaamde Melrik Beukers. Izaak Veerman was in die tijd de voorzitter en hij was zeer ambitieus. De club trok in 1999 Gérard van der Nooij en Pascal de Bruijn van IJsselmeervogels aan. Dat heeft heel wat kwaad bloed gezet." In zijn jaren bij Spakenburg had Patrick geregeld contact met zowel SO Soest als VVZ '49 om terug te keren naar zijn geboortedorp. "Met beide clubs heb ik wel een klik en ik ben uit beleefdheid het gesprek aangegaan. Maar het niveau bij Spakenburg was hoog en ik voetbalde daar met zoveel plezier. In die tijd heb ik het Nederlands amateurelftal gehaald. Onder Simon Kistemaker beleefde ik mijn mooiste jaren. Ik kon in die periode ook bij Go Ahead Eagles tekenen. Maar door mijn jaren bij Wageningen had ik het vertrouwen in het profvoetbal verloren. Ik bleef dus bij Spakenburg. Voetballen op een hoog niveau en ondertussen kon ik mijn opleiding afmaken."

    Fatsoenlijke club
    Na Spakenburg voetbalde Patrick nog twee seizoenen bij Sparta Nijkerk totdat hij in 2004 voor VVZ koos. ,,Een terugkeer naar mijn jeugdclub SO Soest zat er niet in. Op zondag wilde ik leuke dingen doen met mijn gezin en ook de wedstrijden bij mijn vrouw Barbara kijken. Zij speelde destijds op zondag op hoog niveau badminton. De club zat en zit wel in mijn hart, hoor. Mijn opa en vader hebben daar in het eerste gespeeld, jammer dat ik niet in dat rijtje sta. Ha, ha, ik denk dat Bas Dreef mij niet meer gaat opstellen." Patrick heeft nooit spijt gehad van zijn keuze voor VVZ '49. ,,VVZ is een fatsoenlijke en vriendelijke club. Iedereen is gelijk; in het veld knokken voor elkaar en na afloop lachen met elkaar. Mijn eerste ervaring met de club was heel positief. De kelder van ons nieuwe huis moest uitgegraven worden. Lex Drop had een aantal medespelers, die ik nog amper kende, gecharterd om te helpen. Ik weet nog dat Gijs Schaap, Saddy de Koning, Paul Hilhorst, Johan Walen, Pascal Kamerbeek en Lex na afloop flink aan het bier gingen. Het regende pijpenstelen en de wedstrijd zou de volgende dag wel afgelast worden. Je raadt het al. De wedstrijd ging door. We wonnen met 2-6 en alle veldspelers die er die avond bij waren scoorden. Dit verhaal geeft wel aan dat we een leuk elftal hadden met een fijne sfeer en vergeet niet, ook met heel goed voetbal. Later kwam oud-prof Reinder Hendriks, ooit voetballend voor Willem II, ons versterken. Met hem zijn we naar de eerste klasse gepromoveerd."

    Goede vrienden
    Patrick vertelt dat Hendriks een goede vriend van hem is geworden en ook bijvoorbeeld Dursun Baskaya, waarvan Patrick zegt dat hij een hart van goud heeft. ,,Dat is inherent aan het voetbal, denk ik. Ik heb veel goede contacten aan al die jaren overgehouden. Een aantal klanten van Rozendal Dorrestein komen rechtstreeks uit mijn voetbalnetwerk." De link van het voetbal naar de maatschappelijke carrière is gelegd. Patrick voetbalt nog steeds, bij VVZ in de zaal, maar de schoenen voor het veldvoetbal hangen in de wilgen. De verbondenheid met VVZ is er nog altijd. Kijk maar langs de lijn op het hoofdveld. "Wij hebben twee borden. Leuk toch om iets te doen voor de club."


    Rozendal Dorrestein is een administratieve en fiscale dienstverlener, legt Patrick uit. ,,Wij hebben een divers klantenbestand. Van zzp'er tot MKB met meer dan veertig man personeel. Wij zijn aangesloten bij het register van belastingadviseurs (RB) en de NOAB en willen met onze kennis en kunde van toegevoegde waarde zijn voor de klant. Een luisterend oor, gezonde feedback, een goed advies. Wij doen meer dan het jaarwerk en de aangiftes. Dat verwacht de klant ook. Wat dat betreft is ons werk net als voetbal. Je moet eerlijk zijn, coachen waar het moet en samen met de klant ben je een team dat voor de beste prestatie gaat. Die instelling heb ik aan het voetbal te danken en daar heb ik nog dagelijks plezier van."