De voorafgaande training op donderdag werd nog geteisterd door storm Benjamin. Code Oranje werd code Rood, maar bracht ons vandaag via code OranjeWit naar Code Groen.
Biljartlaken
Bij het aantreden het Sportpark met de originele naam “Elst” (waarschijnlijk vernoemd naar de plaats waarin het zich huisvest?) viel ons direct het strakke natuurgrasveld op. Het zag eruit als een biljart laken van een biljarttafel waarop nog nooit was gespeeld. Na afloop echter leek het op een biljarttafel waarop een peloton Hell’s Angels hun wedstrijdje “tapdansen” tot ver in de verlenging hebben lopen uitvechten.
Het was voor de staf wederom schipperen met de opstelling. Blessures en een schorsing noopten hen tot een paar ingrepen welke achteraf goed, maar ook gelukkig uitvielen.
Met de schrik vrij....deel 1
De wedstrijd startte zoals verwacht, met een inzakkend Oranje Wit, loerend op de counter met hun snelle voorwaartsen. Normaal gesproken een speelstijl welke wij redelijk tot goed kunnen pareren, maar vandaag viel het niet echt mee. Daan maakte in minuut 2 een bijna zeer kostbare fout, maar herstelde dit een tel later met een uitstekende reflex. Weer twee minuten later een te korte terugspeelbal van Thijmen, maar ook deze fout werd door VVZ’49 (lees: Niek) onschadelijk gemaakt. VVZ’49 moest nu toch wel wakker zijn en begon ook kansjes te creëren. Floris schoot in een moeilijke positie net naast, maar in de 12e minuut anticipeerde hij goed op een bal welke door Sven uitstekend werd verlengd. Het “chippie” over de keeper heen tegen de kletsnatte touwen werd met gejuich begroet door het (wederom in grote getalen opgekomen) Soester publiek. Het moest als een soort bevrijding werken, maar dat was het allerminst. VVZ’49 had wel veel balbezit, maar wist maar moeizaam het gaatje in de Oranje Wit kluwe te vinden. En als je zelf driftig aan het aanvallen bent, is het uitkijken voor de snelle tegenaanvallen van Oranje Wit. Toch wisten wij deze aanvallen in de eerste helft nog wel onschadelijk te maken, al was het soms met kunst en vliegwerk. Ondertussen wist Thijmen een geheel vrijstaande kopkans niet te koppen, maar schampte het leder langs zijn voorhoofd. Vlak voor het rustsignaal wist Floris (niet voor de eerste keer) een voorzet vanaf de rechter kant voor te trekken. De voorzet werd echter “gekraakt” door de beste man aan Oranje Wit zijde (#15, Thom van de Loosdrecht) waardoor de bal over de keeper richting de 2e paal ging. De keeper kon er niet meer bij, maar de attente Sven van de Munt wist wel met zijn hoofd de bal over de lijn te duwen……0-2, op naar de thee.
Het werd nogmaals aangehaald in de rust. We staan dan wel comfortabel voor met 0-2, maar we zijn achterin zeer onstabiel en staan bij balverlies staan we niet goed. En zo begon dus ook de 2e helft.
Met de schrik vrij.....deel 2
Al in de 1e minuut doemde de Oranje Wit spits (#9, Mitch van de Berg) op voor Daan maar Daan wist met een prima redding het verschil op 2 te houden. Als dit het signaal was om wakker te worden, werkte deze uitstekend.VVZ’49 had een minuut later over vele schijven balbezit en het spel werd goed verplaatst. Jip ontving de bal op het middenveld en kon geheel ongehinderd doen wat hij wilde doen. Bijna uit stilstand bepaalde hij dat hij maar ging schieten. Zijn schot krulde schitterend nipt over de grabbelende handen van de doelman strak onder de deklat. Nog geen twee minuten later was het weer Jip die rechts van de goal goed werd weggestoken. Vanaf de achterlijn was de voorzet voor Sven en Floris niet te bereiken, maar de overijverige Tahsin zag nog wel heil in de verdwijnende voorzet. Zijn balletje terug op Peter werd door laatstgenoemde hard richting de goal geschoten. De bal leek royaal voorlangs te gaan maar had het fortuin mee dat deze in zijn baan Rick tegen kwam, die de bal echter wel probeerde te ontwijken. Met het wegdraaien van zijn lichaam kwam de bal op de rug van Rick en verdween tot ieders verbazing over de wederom grabbelende knuisten van de keeper, 0-4. Het siert de gastheer echter dat zij niet bij de pakken gingen neerzitten en hun eigen spelletje bleven uitvoeren. Of was het gewoon oud Hollands “wegroeien” en hopen dat de bal goed valt…??. Het was puur aan de slordigheid van VVZ de verwijten dat de eerder genoemde Oranje Wit spits (vorig jaar topscorer bij vv Veenendaal) tot wel drie keer toe alleen op Daan mocht afgaan. Het was echter ook drie keer zeer knullig om te zien hoe hij deze kansen om zeep wist te helpen, al had één VVZ supporter hier wel een uitleg voor:
“Hij had zijn linker schoen aan zijn rechter voet en zijn rechter schoen aan de linker voet……”
Maar goed, Mitch van de Berg hielp VVZ’49 hoogstpersoonlijk aan de “nul”
Er werden nog enkele verse krachten binnen de lijnen gebracht. De 17 jarige Sil Jasperse mocht wederom weer wat minuten bijschrijven achter zijn naam en er was zelfs ruimte voor het debuut van de (nog maar net) 16 jarige Deniz Aksit. Frivool brachten zij zelfs wat meer elan binnen de groep en werden er nog wel wat kansjes afgedwongen, maar gescoord werd er niet meer, al ging een hard schot van de debuterende Deniz Aksit maar nipt voorlangs.
Met de uitslag kunnen we tevreden zijn, maar verdedigend kwamen wij veel te vaak “met de schrik vrij”…..
Volgende week komt Cobu Boys naar de Eemweg. De Amersfoorters hebben een flinke dosis vertrouwen getankt middels een 10-2 (!!) overwinning op Sporting Almere.
VVZ’49
Daan van der Vliet, Danny Meerding (’67 Laurens Eernstman), Thijmen Volmer, Niek Steman, Peter van Hooft (’67 Sil Jasperse) , Dylan Nava Marquez, Floris de Boer, Jip van Schadewijk (’73 Deniz Aksit) , Sven van de Munt, Tahsin Teker, Rick Burgman