Nelleke (links) en Joke al jaren onafscheidelijk in de VVZ-keuken
Een dagje VVZ is niet compleet zonder een smakelijke snack. Een frietje of kroketje na gedane voetbalarbeid, dat gaat er altijd in. Voor het culinaire genot tijdens een voetbalzaterdag voeg je jezelf bij het bekende loket, waar het, zeker rond lunchtijd, vaak erg druk is. We hebben voor een goed gesprek met Nelleke van de Giessen, zij is een van die keukenvrijwilligers, dan ook maar niet op een zaterdag afgesproken, maar doordeweeks in haar knus en sfeervol huis aan de Steenhoffstraat.
,,Ik ben altijd wel een verenigingsmens geweest.” Nelleke maakt een vriendelijke en spontane indruk. Je kan je goed voorstellen dat zij de keukenprinses is die iemand wenst. Een hongerige maag vullen, ja dat moet af en toe. Maar het frietje mét smaakt extra lekker als die met een glimlach geserveerd wordt.
Korfbal
Nelleke had vroeger meer met een andere sport. ,,Mijn man Wijnand was heel actief in korfbal, zowel als speler en later als trainer bij verschillende clubs. Bij het voetbal kwamen wij nooit, totdat onze zonen Roy en Niels gingen voetballen.”Roy, geboren in 1967 in Hilversum, was drie jaar jong toen Nelleke en Wijnand in Soest kwamen wonen. Daar kwam zoon Niels ter wereld. De jongens gingen bij VVZ voetballen. Dat was niet meer dan logisch, een paar straatjes naar beneden afzakken en je stond bij wijze van spreken op de middenstip. ,,Ik ging vaak kijken, zeker toen die jongens wat kleiner waren”, blikt Nelleke terug.
Een verdrietig moment in het leven van de familie Van de Giessen zorgt ervoor dat Nelleke haar plek bij VVZ zou krijgen. ,,Wijnand overleed zomaar van het ene op het andere moment. Dat was in 1997, hij was pas 56 jaar. Zat ik in mijn uppie thuis. Dat is verdrietig hoor. Na twee jaar vertelde Niels mij dat VVZ mensen zocht voor de keuken. Ze hadden vrijwilligers nodig. Ik was toen 55, vond mijzelf daar te oud voor. Maar Niels verzekerde dat ik nog prima mee kon voor die vrijwilligersklus. Ik dacht bij mijzelf, ik ben stom als ik het niet doe.”
Ervaring
Nelleke die al ervaring had opgedaan als beheerder van de kantine van Drukkerij Klomp, de onderneming waar Wijnand ook werkte, trok voor het eerst het VVZ-short aan in 1999. ,,Ik doe de keukendienst nu ongeveer vijftien jaar met Joke Visscher. Zij staat inmiddels al dertig jaar in de keuken. Haar zoon Hans voetbalde ook bij VVZ. Joke heeft helaas ook geen man meer. Wij hebben een prima klik samen. Joke doet ook nog eens de was voor het eerste en tweede elftal.”Zo staat het duo inmiddels al een generatielang samen achter het loket en de frituur. Nog steeds met heel veel plezier vertelt Nelleke. ,,We hebben kleine kinderen aan het loket gehad die patat bestelden. Die staan er nu weer, alleen nu met hun eigen kinderen.”
Natuurlijk heeft Nelleke plezier bij VVZ. ,,Anders hou je het niet zo lang vol. De mensen zijn gezellig, ik ken bijna iedereen en als ik iemand niet direct herken dan weet Joke altijd wie het is. Zij kent echt iedereen bij VVZ, ook al die oudgedienden van vroeger.”
Een lange dag
Het duo heeft eens in de twee weken kantinedienst. ,,Het is een lange dag hoor. We beginnen om kwart voor twee en dan werken we door tot kwart voor zes. Dan roep ik ‘laatste ronde keuken’ en dan komen er altijd nog wel een paar aanrennen om snel nog wat te bestellen. Daarna eten wij, op kosten van de club, een patatje of een kroketje. Dat verdienen we wel na zo’n lange dag. Het is ook zo intensief door de harde muziek. Soms komt er een gestamp uit die luidsprekers. Na de laatste ronde maken we alles schoon. Als ik dan thuiskom ben ik echt voldaan moe.”Natuurlijk is Nelleke ook wel eens zaterdagsmorgens bij de club. ,,Ik heb nu nog maar één kleinkind dat bij VVZ speelt, maar als die moet voetballen probeer ik er wel bij te zijn. Het eerste zie ik nooit spelen. Wanneer ze wat bestellen kan ik aan hun gezichten zien of ze gewonnen of verloren hebben.”
Tijdens de coronaperiode toen de kantine beperkt open mocht vond Nelleke het nog wel eens eng om achter het loket te staan. ,,Dat vertelde ik tegen Aart Bosman. De mensen staan toch vlak voor je neus. Toen heeft Aart gezorgd voor een scherm met genoeg ruimte zodat mensen wel konden pinnen. Mooi systeem vind ik dat, ook met die digitale kassa. Je voert het gewoon in en huppekee het is zo afgerekend. Nog niet eens zo lang geleden was alles met contact geld, stond je de hele dag te rekenen.”
‘Ik ga wel door’
De jaren gaan letterlijk tellen bij Nelleke, maar fysiek is ze nog prima in orde. ,,Ik ga hier nog wel even mee door hoor, maak je maar niet ongerust. Maar als Joke stopt dan stop ik ook. We doen het met z’n tweeën of niet. Ik heb nog genoeg hobby’s. Ik sport in Beukendal een keer per week, ik zing in het koor van de Eemmeerminnen en ik ben lid van het vrouwengilde. Ja je moet gewoon mee blijven doen, anders zit je maar in je uppie.”Als ze toch in ‘haar uppie’ zit dan kijkt Nelleke graag naar voetbal op TV. ,,Ik volg alles en ik ben voor Ajax. Ja Roy is Feyenoorder en daar maakt hij geen geheim van. Hij hoopt ook altijd dat Ajax verliest. Nou zo zit ik niet in elkaar. Internationaal mag Feyenoord best winnen van mij. Maar gelukkig hebben Roy en ik wel de gezamenlijke voorkeur voor VVZ.”