Omdat uw vaste verslaggever Robert Jan Boers geniet van een weekendje Madrid, mag ik na een afwezigheid van ruim 4 jaar weer eens een verslag maken. Daar waar Robert Jan tot op heden eigenlijk alleen maar slecht nieuws te melden had, kan ik me opmaken voor een heel wat positiever verhaal, met jammer genoeg een echt rouwrandje. De hele wedstrijd speelden de mannen met rouwbanden en vooraf werd een minuut stilte gehouden. Allemaal ter nagedachtenis en eigenlijk ook ter ere van Peter Lankreijer, een echte clubman die ons vorige week zaterdag ontvallen was.
Flitsend van start.
Daar waar de spoeling de laatste weken een beetje dun was voor trainer John van Loen, was die deze week dikker. (als dat goed Nederlands is) Shenouda en Steyn waren weer van de partij en mochten gelijk in de basis opdraven. De bank was met o.a. Yordi Verheijen en Jordy Schimmel ook weer beter bezet. In de basis was na zijn goede optreden van vorige week wederom een plek ingeruimd voor Jip. De talentvolle 16-jarige had vorige week een goede indruk achtergelaten en kreeg van van Loen het vertrouwen centraal op het middenveld. Dat vertrouwen werd niet beschaamd, sterker nog, na 6 minuten wist hij, net als de week daarvoor het net te vinden. Sebastiaan slalomde zich door de trage DOSC verdediging en zag op tijd de alert meegelopen Jip, die koelbloedig wist af te ronden.
Het was niet het enige positieve wat de jonge Jip heeft laten zien. Binnen 2 wedstrijden heeft hij zijn visitekaartje afgegeven en lijkt hij zich in het elftal gepeeld te hebben. Met kleine versnellingen, een ogenschijnlijk simpel balletje over 2 of 3 meter, ziet hij openingen en weet hij het spel te verleggen. Aanvallend dus slim en verdedigend, schuwt hij ondanks zijn tengere postuur zijn taken niet, waardoor hij met zijn spel het elftal beter makt.
De vroege 1-0 was duidelijk een dikke streep door de rekening van de gasten, want daardoor kwamen ze eigenlijk geen moment in hun spel. Enerzijds door taai verdedigend werk van VVZ, maar toch ook zeker door henzelf. Verwijtend en duidelijk geïrriteerd naar elkaar, maakten ze het ons wat makkelijker en hunzelf wat moeilijker.
Maar niet alleen hunzelf, maar ook de best wel goed startende scheidsrechter Ozkal, die naar verloop van tijd door het constante gemekker en opzichtig gekerm bij lichte overtredingen het spoor soms een beetje kwijt raakte.
De Heeren van VVZ zouden we echter tekort doen, als we de 1-0 ruststand alleen op het conto van DOSC zouden schrijven, want bij vlagen werd er door ons best goed gespeeld en met wat meer krijt op de schoenen had Shenouda in de 22ste en de 42ste minuut zijn ploeg op een wat ruimere voorsprong kunnen zetten. De aalvlugge kleine aanvaller was in beide geval alleen wat te gehaast om zijn bekende harde schoten tussen het aluminium te krijgen.
DOSC kon ook maar weinig gevaarlijk worden. Met maar 1 schot op de goal, overgetikt door Jelle, keurig halverwege de 2 kansen van Shanouda, was het maar bitter weinig wat ze lieten zien. Heel geduldig liet VVZ ze combineren op eigen helft, maar eenmaal de middellijn over was het gauw gedaan met eventueel aanvallend gevaar.
Na rust op karakter naar de eerste punten.
Na rust was het een meer spannende dan goede wedstrijd. DOSC kon aanvallend iets meer betekenen. Met name het inbrengen van Eduardo van der Kroef Homma leverde in het begin wat meer gevaar op. Met “Narsingh”-achtige bewegingen en rushes was DOSC een tijdje gevaarlijk. Spijtig voor hun was alleen dat hij zichzelf letterlijk en figuurlijk uit de wedstrijd speelde door te opzichtig de confrontatie te zoeken met zijn tegenstanders. Te uitdagend en te intimiderend, wat hem al snel een gele kaart opleverde. Bang voor een tweede gele kaart werd hij al weer halverwege de tweede doorgang gewisseld door de DOSC trainer, die daarmee eigenlijk gelijk de angel uit de ploeg haalde en daarmee ook een beetje capituleerde. Het was ook in de periode van de wedstrijd dat “gedoe” het won van het voetbal en zowel DOSC als de scheidsrechter het een beetje kwijt raakten. De gele kaarten vlogen in het rond en bij elke kaart raakte een ieder verder van slag.
Behalve dan Heeren van VVZ die rustig beleven geloven in een goed resultaat en zich niet gek lieten maken.
De rode kaart wegens zijn tweede gele kaart voor Saddy aan het einde van de wedstrijd kwam dan ook, vanuit VVZ '49 perspectief, een beetje uit de lucht vallen. Een te laat ingezette sliding werd terecht bestraft met geel, en rood was zijn deel.
Het mocht de pret niet drukken, want een paar minuten later, diep in blessuretijd, was de bevrijdende 2de treffer er toch. Op links dribbelde Floris de 16 in, om op de achterlijn licht onreglementair gestuit te worden. Sebastiaan ontfermde zich, bij afwezigheid van Saddy, op het kadootje en wist de drie punten de tas in te schieten.
Met goed gevoel de toekomst in.
Het kan niet anders dan dat deze punten de groep vertrouwen zal geven. In voorgaande weken werd er hele stukken van de wedstrijd ook goed gespeeld, om op het einde soms volledig te imploderen. Dat was deze week niet het geval. Sterker nog, tot diep in blessuretijd stond iedereen steeds meer zijn mannetje en werd met geloof in een goede afloop voor elke meter gestreden. Volgende week in en tegen Hilversum zullen we zien of er een goede opvolging gegeven kan worden en of een resultaat er weer in kan zitten. Hopelijk kan Robert Jan dan de 3 punten bij- en opschrijven.
Opstelling VVZ’49
Jelle Bade,
Achter; Laurens Eernstman (36’ Yordi Verheijen, Steyn Boers (63’ Stef Herder), Delano Engelhart, Wessel Kraayeveld,
Midden; Rick Alvarez, Sebastiaan Kolff, Jip van Schadewijk (76’ Roan de Beer), Floris de Boer,
Voor; Shenouda Tadros (90’ Chris Rademaker), Saddy de Koning (89’ rood).
Scheidsrechter: Ozkal
Scoreverloop:
6’ 1-0 Jip van Schadewijk
90’+3 2-0 Sebastiaan Kolf
Toeschouwers: 75
Klik hier voor de foto's van de wedstrijd van Sylvia Schimmel
31-10-2021
Henk van der Pol