De VVZ-website is niet het podium voor politieke beschouwingen dus over het aankomend vuurwerkverbod constateren we neutraal dat de teleurstelling bij de liefhebbers gespiegeld gelijk is aan de opluchting onder de dienstverleners. Uw verslaggever houdt overigens wél van een beetje vuurwerk – figuurlijk dan, en het liefst binnen de lijnen.
Daarom stond 12 april al wekenlang rood omcirkeld in de agenda: de dag van de beladen return tegen Eemdijk. De heenwedstrijd eindigde op een zonnige herfstmiddag in een zenuwslopende 2-2, met een slotfase waarin het lontje wel héél kort bleek – drie rode kaarten, opgekropte emoties en belofte voor revanche. Kortom: genoeg ingrediënten voor een knallende herhaling. . Scheidsrechter Struik kon zich alvast opmaken voor een middagje testosteron, tackles en mogelijk wat gillende keukenmeiden op de flanken.
Maar het liep anders. De zon scheen, de sfeer was gemoedelijk, en de eerste dertig minuten kabbelden gezapig voort waarin alleen Kyan listig raak kopte. En toen brak een gouden kwartiertje aan voor VVZ. Luan was de tweede trefzekere uit de luchtmacht met een rake kopbal, Arvid scoorde met een subtiel lobje terwijl Ruben gewoon hard raakschoot na een solo. Eemdijk deed nog iets terug zodat de 19-2 met een ruime 4-1 voorsprong kon gaan rusten.
Uw verslaggever ging eens goed voor zitten of het beloofde knalvuurwerk dan in het tweede bedrijf tot ontploffing zou komen maar beide teams hielden elkaar in een tactische wurggreep op het middenveld. Eemdijk profiteerde nog wel van een misverstandje maar verder dan 4-2 kwamen de gasten niet. Ook VVZ wist geen kansen meer te creëren zodat de wedstrijd uitdoofde als een sterretje in een kinderhandje.
Door de derde zege op rij is de 19-2 vanuit de degradatiezone opgeklommen naar de subtop. Laren zal kampioen worden maar met een goede eindsprint kan nog geklommen worden naar plek 2 of 3. Gaat de 19-2 toch nog als een vuurpijl op grote hoogte knallend het seizoen afsluiten?