Op zaterdag 21 januari is op 84-jarige leeftijd Ben Burgman overleden.
Ben Burgman (op de foto, staand, uiterst rechts) is in 1973 bij VVZ’49 komen voetballen. Eerst een paar jaar in de selectie, later naarmate de leeftijd vorderde in lagere elftallen.
Maar dat is niet waar de oudere leden hem van zullen herinneren. Ben was vooral de leider en grensrechter van het veteranenteam. Een team met cracks als Jos Brouwer, Aart Smink, Mart van Asch, Wim Hospes, Siem Opmeer, Henk Vos, Rob Duit en Ton Schaap. Aangevuld met o.a. Joop Brouwer en Peter Lankreijer had hij een sterk team, door Ben vaak liefkozend de “ Mannschaft” genoemd.
Ben heeft zijn hele leven in Baarn gewoond en kwam Baarn alleen maar uit om in Soest bij VVZ te voetballen en vakantie in Duitsland te vieren, door Ben “de Heimat” genoemd. Ben was postbode in Baarn, hij kende half Baarn en was zelf ook heel bekend. Een vakantiekaart met als geadresseerde "De beste postbode van Baarn" kwam dan ook altijd aan. Hij was daardoor ook heel goed op de hoogte van al het nieuws in Baarn en Soest, wat ook vaak gesprekstof gaf op de club.
Als postbode was Ben meestal al rond 11.00 uur klaar en daarna ging hij werken bij slager Bokma. En daarna ging hij nog weleens naar wat hij noemde "een bouwvergadering". Daar bovenop kwamen dan nog de activiteiten bij VVZ. Je kunt wel zeggen dat Ben veel tropenjaren heeft gemaakt.
Als telg uit de familie Burgman was, op sportief gebied, het presteren al van jongs af aan een tweede natuur. Als voetballer, maar zeker ook als grensrechter en als leider deed Ben er alles aan om te winnen. Vaak zag hij als enige dat een tegenstander buitenspel stond. En het is zelfs wel eens gebeurd dat er een tijdje met 12 man werd gespeeld.
Ben had als leider elke week zijn zaakjes voor elkaar. Op donderdag had hij zijn team en opstelling al klaar en op zaterdag werd ruim voor aanvang de, door zijn vrouw Nel gewassen, kleding samen met het net met ballen op het podium gegooid. Een recht dat alleen Ben en het eerste zich toe eigende. En er was in de kleedkamer altijd een Dextro voor meer kracht.
Ben was iemand die altijd nadrukkelijk aanwezig was, op het veld en in de kantine. Zeker als er gewonnen was moest iedereen dat weten. Ben hield van gezelligheid, op trainingsavond en op zaterdag voor de 3e helft had hij altijd wel wat lekkers bij zich. Zijn fietstas zat altijd vol met worst. Het resultaat van de invulling die Ben gaf aan het spreekwoord “wie appelen vaart, die eet appelen”. Bij Ben was het “wie worst rondbrengt, die eet worst”. Die worsten werden keurig in de koelkast gelegd om na de wedstrijd door zijn team op te eten. Eén worst was altijd bestemd voor de in Ben zijn ogen Man of the Match. Iedere speler kreeg namelijk in de nazit een cijfer, variërend van een diepe onvoldoende tot een bijna overdreven hoog cijfer. En dat Jos Brouwer bijna elke week de worst kreeg, kon hem niks schelen. Jos was namelijk weer “First Class” geweest. Maar het gebeurde zo vaak dat Jos na verloop van tijd met een bijna bezwaard gemoed de zoveelste worst in ontvangst nam.
Ben vond dat sterspelers geëerd moesten worden en de mindere spelers ook niet moesten zeuren dat ze voor de zoveelste keer reserve stonden. Er moest tenslotte gewonnen worden. Hetgeen de veteranen dan ook menig kampioenschap opleverde.
Ben was met de manier waarop hij zijn hobby beleefde al snel een markante man binnen onze vereniging. Maar zeker niet alleen Ben. Zijn vrouw Nel, vorig jaar overleden, was evenzeer een markant type. Liefkozend door Ben, vanwege haar postuur, “Vanessa” genoemd, waren zij samen een onafscheidelijk en bijzonder stel. Nel moet veel van Ben gehouden hebben, want het leven met Ben was voor Nel niet altijd makkelijk. Zeker niet op donderdag- en zaterdagavond als hij na de nodige biertjes weer thuis kwam. Het verhaal gaat dat Ben dan bij binnenkomst met een grote pijl naar boven werd verwezen.
Na zijn "pensionering" als leider/ coach kwam Ben nog vele jaren op zaterdag naar VVZ om te kijken naar het eerste elftal. En voor de gezelligheid uiteraard. Maar mede door zijn afnemende zicht werd dat gaandeweg minder, totdat het niet meer ging en hij gebonden was aan huis. En nog later werd opgenomen in een verpleeghuis, waar nu een einde is gekomen aan een bijzonder actief en levendig leven van de markante man Ben Burgman.
Een man die jaren lang VVZ’49 kleur heeft gegeven.
Wij wensen zijn familie veel sterkte toe met dit verlies en hopen dat de herinnering aan hem, net als
bij ons, een glimlach zal opleveren.
Namens VVZ’49,
Wim Hospes en Henk van der Pol
Soest, 24 januari 2023