Na de 7 klapper in Zeist kwam vandaag Zeister opponent nummer 2 op bezoek. Het Jonathan van oud trainer Rob Zomer is één van de kampioenskandidaten in deze competitie. Al jaren snakken zij naar de 2e klasse, maar mede door toedoen van VVZ’49 (winst in de nacompetitie) spelen zij nog steeds in de 3e klasse. Ook dit jaar zullen zij met deze selectie weer bovenin mee moeten draaien.
VVZ’49 daarentegen zit al weken in de hoek waar de klappen (lees: blessures) vallen. Oscar, Marco, Kazim, Bjorn en Levi bezetten de lappenmand al een tijdje. Sinds vorige week kwam Steyn daar ook bij (lies) en Saddy (enkel) moest deze week ook afhaken. Dylan en Delano waren beide de hele week ziek, maar zouden toch starten, net als Sebastiaan, die met een gevoelige enkel kampt.
De minuten voor de wedstrijd waren indrukwekkend. Op verzoek van de familie zou er vandaag (de eerste thuiswedstrijd) één minuut stilte gehouden worden ter nagedachtenis aan de in mei overleden Margret Bosman, vrouw van de voorzitter (Aart) en moeder van selectielid (Bjorn) . Na die minuut stilte was het de wens van Bjorn symbolisch de aftrap te verrichten vanaf de plek waar zijn moeder op de dag van condoleren opgebaard lag. Het was één minuut muisstil op het sportpark, gevolgd door een respectvol applaus van alle aanwezigen. Bjorn kreeg een mooie bos bloemen van de aanvoerder van Jonathan en bracht symbolisch de bal in het spel.
De wedstrijd zou desastreus starten. Er stond pas 6 minuten op de klok of Jelle mocht voor de eerste keer het leder achter zich vandaan pakken. Slordig balverlies deed twee Jonathan voorwaartsen voor Jelle doen opduiken. Niet zelfzuchtig speelde Jonathan dit goed uit. Toch stond het een minuut later alweer gelijk. VVZ’49 mocht een vrije trap nemen in de buurt van de cornervlag. Deze werd laag richting de eerste paal geschoten en subtiel door Rick Alvarez binnen getikt. Jonathan bleef logischerwijs wel het betere van het spel houden, maar VVZ wist door hard werken de schade te beperken. De 1-2 viel eigenlijk toch weer te snel. Een moeizaam uitverdedigde corner werd door Jonathan speler Knopper op de pantoffel genomen. De volley verdween tussen enkele spelers door in het verste hoekje van de goal. Toen Jonathan even later ook de 1-3 scoorde, was de scheidsrechter de gebeten hond. Een vlagsignaal van de Jonathan grensrechter werd genegeerd “omdat hij hem later weer omlaag deed”. Jonathan ging door met voetballen en de voorzet werd in de goal gewerkt. Volop protesten richting de Hageneese leidsman uit Amersfoort., maar na beraad met de grensrechter werd de goal toch goedgekeurd. Toen vlak voor rust wederom een persoonlijke fout werd afgestraft middels een doelpunt, leek de wedstrijd al in één helft beslist. De wapenfeiten van VVZ’49 waren op één hand te tellen en niet echt gevaarlijk genoeg om ook maar aan een doelpunt te denken.
De tweede helft wist VVZ’49 beter aan te vangen dan de eerste. Het eerste kwartier wisten wij enkele gevaarlijke aanvallen met enige moeite te pareren, maar in het kwartier daarna gooide Jonathan echt de deur in het slot. Twee doelpunten vlak achter elkaar deed VVZ breken en leek het de handdoek in de ring te gooien. De verdediging van VVZ’49 was nergens meer te bekennen en toen de klok op 90 minuten stond, stond de teller van Jonathan al op 8. Er zal dan ook geen scheidsrechter zijn die bij een 1-8 stand nog maar één tel bij zou tellen, maar vandaag hadden wij er wel één. Maar liefst drie en een halve minuut trok de brave borst nog erbij, waar Jonathan nog gretig gebruik van maakte. Vooral de laatste twintig minuten waren beschamend om te zien. Had VVZ dan helemaal niks te vertellen vandaag? Toch wel, een doelpunt van Shenouda werd onterecht afgekeurd vanwege buitenspel, een schot na een mooie aanval van Jordy werd uit de kruising geranseld, net zoals een harde pegel van Shenouda in de korte hoek. Het mocht echter niet zo zijn. De beschamende uitslag zal het enige zijn wat herinnerd zal blijven. Toch geven wij een dikke pluim aan spelers zoals Sebastiaan en Dylan. Beide startte niet fit aan de wedstrijd, maar stonden wel met de juiste strijdwijze op het veld.
VVZ’49 stond vandaag tegenover een geoliede machine, terwijl het zelf nog bezig is met de voorbereiding. Door de vele blessures die we gehad hebben en nu nog hebben, heeft John van Loen nog geen enkele keer met zijn beoogde elftal kunnen spelen. “Ik ga mij pas zorgen maken als wij straks zulke uitslagen neerzetten als wij wel compleet en fit zijn”. En verder: ”nog nooit heb ik zo’n desastreuze voorbereiding meegemaakt”. Rob Zomer , die dit aanhoorde, beaamde dat dit wel heel bizar was.
Volgende week nummer drie in de Zeister triologie. Om 14.30 uur spelen wij dan bij en tegen sv Zeist
Voor het fotoalbum van Silvia, klik HIER