• Een uitwedstrijd richting Elst is een ware happening van mensen die van “toeren” houden, die van de schoonheid van het land genieten en die zeeën van tijd hebben. Een beetje gemiddeld amateur voetballer heeft helemaal niks met dit soort aspecten. Die vind twee keer drie kwartier rijden voor twee keer drie kwartier voetballen teveel van het goede. De eerste drie kwartier rijden gaan nog wel, maar de terugweg kan uiterst beroerd vallen als de twee keer drie kwartier voetbal niet lekker uitvalt.

    Het ontvangst was rommelig en redelijk ongemakkelijk. We hadden de auto nog niet geparkeerd en ons stramme lichaam weer in de plooi gekregen van de “drie kwartier in één houding zitten” toen we al werden geconfronteerd met het nieuws dat Oranje Wit daags voor ons onderlinge treffen hun trainer “eruit gekieperd” had. “Het was OF de spelers stoppen ermee, OF de trainer moet zijn biezen pakken. Logischerwijs koos de club de kant van hun contributie betalende leden, in plaats van hun trainer. Drie clubmensen gaan nu het seizoen afmaken.

    De spelersgroep van Oranje Wit was dus aan zijn stand verplicht om te laten zien dat deze keuze de juiste was. Volgens enkele clubmensen zou “ VVZ hiervan de dupe worden”…… De kwinkslag in deze woorden was net zo luchtig als de verwachtingen die zij hierover hadden.

    Vanaf de aftrap waren de bedoelingen duidelijk. VVZ’49 wilde snel orde op zaken stellen, en Oranje Wit moest vooral “plezier maken” en lang in de wedstrijd blijven. Het zou een potje éénrichtingsverkeer EN een lesje effectiviteit worden. Er waren al verschillende kansen en mogelijkheden om zeep geholpen door VVZ’49 toen Oranje Wit verrassend en geheel tegen de verhouding in op een voorsprong kwam. Een diepe bal waaide over de verdediging heen richting de goal van Daan. De snelle  rechtsbuiten van Oranje Wit was de groen-witte verdediging te snel af, omspeelde ook onze goalie en schoof de bal in de lege goal. Toch was het nog in zijn geheel niet een reden om in paniek te raken. VVZ’49 was immer heer en meester en moest gewoon geduldig blijven. Toch bleef het denkbeeldige scorebord voor VVZ de eerste helft op nul staan. Elke voorwaartse speler bij VVZ’49 heeft wel de mogelijkheid gehad om de keeper van Oranje Wit te verschalken, maar alleen Daan heeft de gang naar het net moeten maken.

    Codewoord: Geduld

    Geduld was het codewoord in kleedkamer 6, de doelpunten komen vanzelf wel. Terwijl de thee werd opgeslurpt en de laatste puntjes nog even op de spreekwoordelijke I gezet werden.. En als je verwacht dat VVZ’49 er direct na de rust bovenop zou klappen, kwam je bedrogen uit. De start van het 2e bedrijf was matig en slordig. Over en weer wisten de ploegen de bal niet naar het juiste kleurtje te krijgen Het duurde zo’n 10 minuten eer wij weer wat grip kregen op de thuisclub. In die tien minuten heb ik alleen het enige foutje van de prima leidende scheidsrechter Janssen genoteerd op mijn kladbriefje. Een foutje die voor VVZ’49 voordelig uitviel. In een poging van Yordi, om de bal met een omhaal “op zijn Yordi’s” weg te roeien, raakte hij niet de bal, maar wel redelijk log zijn tegenspeler. Het kon Yordi zomaar een kaart opleveren, maar de scheidsrechter bepaalde anders en gaf Yordi een vrije trap. Yordi (en VVZ’49)  met de schik vrij en scheidsrechter Janssen een klein puntje aftrek op zijn (toch nog)  mooie score. Yordi pakte overigens het restant van de wedstrijd uitstekend op en verliet na afloop het veld dus zonder kaart, maar wel met het virtuele predicaat “Man of the Match” op zak.

    Doeltreffende 11 minuten.

    Maar voordat het zover was, had VVZ’49 binnen 11 minuten de wedstrijd in eigen voordeel laten kantelen. In de 64e minuut kopte Floris Knigge in een overval strafschopgebied dan eindelijk de bevrijdende gelijkmaker achter de keeper. Nog voordat Oranje Wit elkaar weer had opgepept en moed had ingesproken schoot Niek Steman de 1-2 tegen de touwen. Oranje Wit zat er doorheen, had geen wissels en/of wisselmomenten meer terwijl Alemdar Kurt eerst Roan al had gebracht voor Laurens, en later ook nog Pepijn Haighton uit de JO19-1 zijn debuut kon laten maken. Floris de Boer maakte de 1-3 en zelf debutant Pepijn had zich onsterfelijk kunnen maken als hij, na twee man op de achterlijn uitgespeeld te hebben, voor eigen succes gegaan was gegaan, in plaats van de bal breed te leggen.

    Met de schrik vrij

    VVZ’49 kwam dus met de schrik vrij. Op achterstand komen in de 5e klasse geeft een flinke kluif om dit weer ongedaan te maken, zo leert ook onze ervaring. Een paar keer gleden wij al uit over die bananenschil, vandaag wisten wij dit met redelijk veel gemak en geduld weer te herstellen.

    Volgende week gaat de reis naar Cothen, om daar de degens te kruisen met het plaatselijke SVF

    VVZ’49:

    Daan van der Vliet, Jurgen Voskuil, Muslu Nalbantoglu, Yordi Verheijen, Laurens Eernstman (’62 Roan de Beer), Thijmen Volmer, Floris de Boer, Niek Steman, Floris Knigge, Jip van Schadewijk, Rick Burgman (’78 Pepijn Haighton)