In zijn verslag van de wedstrijd tegen OSO vroeg verslaggever Robert Jan Boers indirect aan mij of ik wist wanneer er voor het laatst de dubbele (winst)cijfers gehaald werden door de Heeren van VVZ’49. (om een oude geuzenaam maar weer eens te gebruiken).
Gemakshalve ga ik ervan uit dat hij door winstcijfers te schrijven als (winst)cijfers dat hij een score aan beide zijde van het spectrum bedoeld. De vraag stellen is hem beantwoorden, natuurlijk weet ik dat. Niet uit het hoofd, maar wel vanuit het ook door hem genoemde archief.
Laten we beginnen met het zure, een verliespartij met dubbele cijfers. Ligt best wel recentelijk achter ons, want in het seizoen 2020- 2021 wist Jonathan ons maar liefst twee keer met 10 – 1 met het schaamrood richting kleedkamers gaan. Rick Alvarez en Bram Hanraads wisten de eretreffer te maken. En dat waren ook gelijk de enige twee keer dat we dit moesten meemaken.
Aan de andere kant van de dubbele cijfers zitten we er beter voor. In de 62 seizoenen die achter ons liggen heeft de scheidsrechter 8 keer een telraam nodig gehad.
De eerste keer was op 28 maart 1963 uit tegen het Hilversumse Radiostad. Trainer Goos Huurdeman was trots als een pauw toen zijn ploeg met 1-10 won. Maar 2 doelpuntenmakers waren daar voor nodig. Herman Demmers was 4 keer doeltreffend en Dick van de Bovenkamp maar liefst 6 keer. Het was het derde seizoen dat VVZ’49, na jarenlang zomeravond voetbal gespeeld te hebben, op zaterdag aan het “echte” competitievoetbal meedeed.
Het seizoen erop werd onder leiding van, de latere bondscoach van Oranje, Jan Rab, zelfs twee keer een monsterscore behaald. Op 19 september 1964 werd PUEM met 12 – 1 naar huis gestuurd en op 20 maart 1965 kon de terugreis van het Naardense(?) Avance met een 0 – 11 overwinning vrolijk ingezet worden.
19 mei 1965 werd SEC za met 10 – 1 in eigen huis verslagen door onder andere 5 doelpunten van Lex Hament, die 11 dagen later op 28 mei 1965, in de thuisoverwinning op het altijd lastige LEVU ook 5 keer het net wist te vinden. Mooi om te lezen is het verslag van destijds in de Soester Courant, waarin staat dat Dick “door zijn medespelers in staat werd gesteld” om na rust 4 keer te scoren.
En blijkbaar waren de mannen in een flow (ondanks dat ze dat woord toen waarschijnlijk nooit gebruikt zullen hebben) want op 11 juni 1965 was het weer raak.
Nu was het thuis 13 – 0 tegen FAK. 4 keer lex Hament.
Dat seizoen was toch een bijzonder seizoen, want in november was er ook al een keer met 9 – 0 gewonnen. Na 20 competitiewedstrijden stond de teller op het recordaantal van 94 treffers. Een aantal dat daarna nooit meer gehaald is. In het seizoen 1997 – 1998 bleef de teller na 22 competitiewedstrijden, 3 beker en 4 nacompetitiewedstrijden de teller op 92 staan.
De topscoorder van dat seizoen Lex Hament wist 35 keer het net te laten bollen, iets wat na hem nooit meer door een eerste elftalspeler is gepresteerd. Gijs Schaap kwam in de doorgang 2005 – 2006 met 30 nog een keer dichtbij. Uiteindelijk bleek Lex Hament eenzelfde spits te zijn als Nicolai Jorgensen, want in de 3 seizoenen daarna wist hij respectievelijk 9, 2 en 1 keer het netje te vinden.
Vervolgens moest er een behoorlijk aantal jaren gewacht worden. Pas in het seizoen 1995 – 1996 zag trainer Sjirk Bajema op 29 augustus 1995 uit in Hulshorst zijn ploeg met maar liefst 0 – 12 winnen van Hulshorst, met Ernst Jansen als grote man.
Het jaar erop in het seizoen 1996 – 1997 zag trainer Henk van Asch in de bekerwedstrijd van 2 september tegen de Posthoorn een 11 – 1 overwinning op het scorebord verschijnen. 3 doelpunten van zowel Gijs Schaap als Gerard Becker hielpen de ploeg toen al een aardig eind op weg.
Waarmee de 10 – 0 overwinning van dit seizoen dus nummer 9 in de rij is.
Volgende vraag is natuurlijk of er een patroon te zien is, zijn er overeenkomsten?
In mijn ogen is het antwoord ja. De jaren 60 van de vorige eeuw was de tijd dat VVZ’49 vanuit het zomeravond voetbal langzaam maar zeker de opmars begon. En de overwinningen in de jaren 90 waren het voorportaal van de meest succesvolle periode van VVZ’49.
En met een beetje optimisme, een beetje vertrouwen in de toekomst en een voorzichtige beoordeling van de huidige selectie zou het zo maar kunnen dat we weer aan het begin van een mooie periode staan. De Heeren van VVZ’49 hebben het in Hilversum al een beetje laten zien, aan Alemdar Kurt en zijn staf om ze naar het vervolg te begeleiden.
12 september 2023
Henk van der Pol