Dat het een doldwaze competitie is (was) is al vaak genoeg geschreven. VVZ’49 stond er tot vier wedstrijden geleden uitstekend voor. Een vierde positie, uitzicht op een derde plaats. Het zou wel eens een mooi slot van de competitie worden. Nu de competitie is afgelopen, weten wij wel anders.
Jezelf belonen……
Tegen Achterveld “thuis” kregen wij veel te weinig met een 1-1. Met de rust had het al minstens 2-0 moeten staan. SVM “uit” komedn wij op een 0-2 voorsprong. De 100% mogelijkheid op de 0-3 werd niet gemaakt, waardoor SVM geloof bleef houden en met een 3-3 eindstand spekkoper werd. Vorige week tegen HVC hetzelfde laken een pak. Een uitstekende eerste helft werd niet beloond met doelpunten. HVC kwam gelukkig via een penalty op voorsprong en gaf deze niet meer weg. Vandaag moest het dus gebeuren tegen HDS.
Niet afhankelijk willen zijn…..
VVZ’49 wilde deze wedstrijd gewoon zelf winnen, om niet afhankelijk te zijn van andere uitslagen. Bij winst was zelfs nog een mooi toetje ter promotie mogelijk…..maar dan alleen als andere uitslagen gunstig zouden zijn. HDS moest sowieso niet verliezen om zich definitief veilig te spelen, maar ook dan vele “maar als….”
VVZ’49 had de eerste helft het betere van het spel, al was het van beide kanten een zenuwachtig begin. Daan van der Vliet maakte een fout welke hij zelden maakt, maar herstelde dit met een goede redding. Enkele minuten later deed de keeper van HDS dit na met een even belangrijke redding op een inzet van Danny. Cemal Kurt schoot nog over nadat hij goed werd bediend door Floris Knigge. De kansjes namen wat af, maar het spelbeeld bleef hetzelfde. HDS trok een fikse muur op en gokte op een uitval via hun snelle buitenspelers. VVZ’49 stond verdedigend prima, maar wist hun aanvallende bedoelingen niet om te zetten in doelpunten. Een schot van Levi werd gekeerd door de keeper, net als een (te zacht) schot van Floris de Boer. Vijf minuten voor de rust soleerde Floris de Boer de “zestien” in, werd aangetikt, maar vergeet te vallen, waarop de scheidsrechter voordeel geeft. Met het voordeel werd niets gedaan.
De tussenstanden welke in de rust binnensijpelen waren soms verwacht en soms wenkbrauw fronsend. Maar alle tussenstanden waren in het nadeel van VVZ’49 EN HDS. Beide teams moesten dus ook meer risico’s gaan nemen om de winst binnen te slepen. Al in de 2e minuut mocht VVZ’49 op een lucratieve plek een vrije trap nemen, maar de inzet van Floris de Boer ging nipt naast. Vijf minuten later stoomde Floris Knigge het strafschopgebied in, had een lichte voorsprong, maar met dat hij wilde afvuren werd hij oudhollands voor de sokken gelopen. Vol verbazing wachtte wij op het fluitje van de scheidsrechter, maar deze bleef doodstil. HDS begon nu ook wat meer van zich af te bijten. Een voorzet ging gevaarlijk voorlangs zonder dat deze werd beroerd en even later scheerde aan vlammend afstandsschot rakelings langs de kruising. In de 22e minuut viel dan het eerste doelpunt van de wedstrijd, maar helaas aan de verkeerde kant van het veld. HDS mocht een corner nemen, welke door VVZ’49 gemakkelijk werd uitverdedigd. De afvallende bal werd door een woud aan benen in de goal geschoten. Een déjà vu naar het tegendoelpunt een aantal jaren geleden in de kampioenswedstrijd tegen CDW…
Verse krachten….
Er werden een drietal verse krachten binnen de lijnen gebracht. Guus Parinussa, Matthijs Smit en Rick Alvarez kwamen binnen de lijnen voor Tristan Schaap, Kyliam Boers en Floris Knigge. Achterin één op één zodat we voorin wat meer stootkracht zouden krijgen. HDS had het hier even moeilijk mee. Een drietal kansen voor VVZ’49 stapelde zich op. Eerst schoot Levi op de doelman, een minuut later verdween een inzet van Matthijs net naast de goal. In de 33e minuut was het dan toch raak voor VVZ’49. Een schot van Levi met een “ziekelijke zwabber” was voor de doelman te machtig.
Twee minuten later leek Cemal Kurt VVZ op voorsprong te kunnen schieten. Op wilskracht won hij een duel en kon het strafschopgebied binnen stormen. Wederom op een onrechtmatige manier werd ook hij gestuit, zonder dat de verdediger ook maar iets van een bal probeerde te beroeren. Toch floot de scheidsrechter ook deze keer niet voor een penalty. Bij sommige scheidsrechters zijn 2 bijna zekere penalty’s niet één zekere penalty. Het waren overigens de enige twee discutabele momenten voor de verder voortreffelijk fluitende leidsman, de heer Beudeker.
Louter verliezers….
HDS leefde nog en schakelde met succes een tandje bij. Een aantal hachelijke momenten werden met fortuin en/of wereldreddingen door de VVZ verdediging teniet gedaan. Daan maakte met een werkelijke wereldredding een nagenoeg zeker lijkende tegentreffer onschadelijk. De bal verdween via zijn hand, de lat en de paal weer het veld in. De volgende inzet werd door een prima blok van Wessel gedeclasseerd tot “kans”. VVZ’49 wankelde, maar kreeg voorin ook meer ruimte. Enkele minuten voor het einde van de wedstrijd ging VVZ in overtal richting de goal van HDS. Rick Alvarez stoomde op met Levi rechts van hem en de onvermoeibare Dylan op links. De keuze was de minst goede en de pass was te hard. Het was DE kans op een overwinning. Deze kwam voor beide partijen niet meer. En omdat de rest van de uitslagen allemaal de verkeerde kant op vielen, liepen 24 teleurgestelde spelers het warme veld af.
VVZ’49 EN HDS zijn samen met SVP verbonden aan de na-competitie voor lijfsbehoud. SVP moet twee wedstrijden zien te overleven. VVZ’49 en HDS stromen direct in de finale in op zaterdag 10 juni. HDS moet het opnemen tegen Bunnik’73. VVZ’49 moet de degens kruisen met ’t Goy. Plaats van handeling (neutraal terrein) is nog niet bekend.
VVZ’49:
Daan van der Vliet, Danny Meerding (’79 Tim Schilder) , Yordi Verheijen, Kyliam Boers (’74 Matthijs Smit) , Wessel Kraaijeveld, Dylan Nava Marquez, Levi Parinussa, Tristan Schaap (’70 Guus Parinussa) , Floris de Boer, Cemal Kurt, Floris Knigge (’74 Rick Alvarez)